Gizakiak beti izan du mendiarekiko miresmen berezia. Mendia goragune
naturala izateaz gain, bere gain ibiltzen denari gozamena eskaintzen dio eta egunerokotasunean
nork bere ditugun errutinak eta zereginetatik askatzeko baimena eman ere ematen
digu. Beraz, mendia, hein batean, “terapia” askatzaile” gisa balio duela esan
genezake.
Edozelan, gizateriaren gehiengoak mendiak eskainitako
sentsazioak dasta ditzakeen bitartean, badira traba gisa azaltzen diren oztopoak
medio plazer honetaz disfrutatu ezin dutenak. Mugikortasun murritza edo
lurrazal gorabeheratsuetan ibiltzeko ezgaitasunen bat duten pertsonak, lurrazalaren
oztopo naturalak direla eta zenbait autonomia-ezbehar izaten dituzte.
- AUTODETERMINAZIO printzipioa: Natura bertaratzeko zailtasunak dituzten pertsonei gerturatzea mendi espereintzia partekatua erraztuaz. Horretarako ezinbestekoa da bertaratu nahi duen horrek zer, noiz, nola, norekin,... erabakitzea. Hots, bere eskubide eta erabakitzeko eskubideak erabiltzea.
- BOLUNTARIETATE printzipioa: Guztiak boluntarioak gara. Hain pertsonala den natura bezalako zerbait partekatzeko behartua izan gabe den bezala erakutsi behar da.
- NATURARENGANAKO IRISGARRITASUN printzipioa: Naturatik gertu egotea unibertsala izan beharko luke y hau partekatzea onurak besterik ez ditu.
- SEGURTASUN printzipioa: Ekintza seguru bat erraztu beti ere hainbat gauza kontuan izanik: pertsonaren aurretiko ezagutza, ibilbidearen aurre-ezagutza, elementu eta tresna ezberdinak, meteorologia, formakuntza,...