FILOSOFIA

Gizakiak beti izan du mendiarekiko miresmen berezia. Mendia goragune naturala izateaz gain, bere gain ibiltzen denari gozamena eskaintzen dio eta egunerokotasunean nork bere ditugun errutinak eta zereginetatik askatzeko baimena eman ere ematen digu. Beraz, mendia, hein batean, “terapia” askatzaile” gisa balio duela esan genezake.

Edozelan, gizateriaren gehiengoak mendiak eskainitako sentsazioak dasta ditzakeen bitartean, badira traba gisa azaltzen diren oztopoak medio plazer honetaz disfrutatu ezin dutenak. Mugikortasun murritza edo lurrazal gorabeheratsuetan ibiltzeko ezgaitasunen bat duten pertsonak, lurrazalaren oztopo naturalak direla eta zenbait autonomia-ezbehar izaten dituzte.

Errealitate hau kontuan izanik, eta mendiak pertsona orori guztizko garapen psiko-emozionala eskaintzen diola jakinik, proiektu hau lurraren konplexutasuna medio mugikortasun murritzarengatik ekintza mota hau ohiz egiten ez duten pertsona guztiei zuzendua da partekatutako mendi espereintziak erraztuaz. Aldiz, horretarako ezinbesteko lau printzipioetatik abiatzen gara: 
  • AUTODETERMINAZIO printzipioa: Natura bertaratzeko zailtasunak dituzten pertsonei gerturatzea mendi espereintzia partekatua erraztuaz. Horretarako ezinbestekoa da bertaratu nahi duen horrek zer, noiz, nola, norekin,... erabakitzea. Hots, bere eskubide eta erabakitzeko eskubideak erabiltzea.
  • BOLUNTARIETATE printzipioa: Guztiak boluntarioak gara. Hain pertsonala den natura bezalako zerbait partekatzeko behartua izan gabe den bezala erakutsi behar da.
  • NATURARENGANAKO IRISGARRITASUN printzipioa: Naturatik gertu egotea unibertsala izan beharko luke y hau partekatzea onurak besterik ez ditu.
  • SEGURTASUN printzipioa: Ekintza seguru bat erraztu beti ere hainbat gauza kontuan izanik: pertsonaren aurretiko ezagutza, ibilbidearen aurre-ezagutza, elementu eta tresna ezberdinak, meteorologia, formakuntza,...